350 மருதம் – பரணர்

தலைமகள் ஊடல் மறுத்தாள் சொல்லியது

வெண்ணெல் அரிநர் தண்ணுமை வெரீஇ

பழனப் பல் புள் இரிய கழனி

வாங்கு சினை மருதத் தூங்குதுணர் உதிரும்

தேர் வண் விராஅன் இருப்பை அன்ன என்

தொல் கவின் தொலையினும் தொலைக சார

விடேஎன் விடுக்குவென்ஆயின் கடைஇக்

கவவுக் கை தாங்கும் மதுகைய குவவு முலை

சாடிய சாந்தினை வாடிய கோதையை

ஆசு இல் கலம் தழீஇயற்று

வாரல் வாழிய கவைஇ நின்றோளே

In Irrupai city ruled by King Viraan,who gives chariots away,

flocks of birds in the field,

frightened by the kettle drums of men harvesting white paddy,

flee to the bent limbs of a marutam tree

and make its flowers drop down.

The beauty I have kept so long is splendid as that city,

yet if it must be spoiled I do not care.

I will not let you close to me,

for if I do,

your hands, seizing and pulling,

can force me to their will.

With Sanda; rubbed on you from round breasts

and a garland that is withered,

you are like a dirtied ornament.

Do not come to me:

may she who embraces you flourish.

Poet: Parananar

Translated by Gorge L Hart

Please leave your comments.

Here is the link for my orkut community for this blog http://www.orkut.com/Community.aspx?cmm=49797549&refresh=1