Ilango’s Vaigai and Kamban’s Godavari

As I always say Silapadigaram is one of the most poetical epics you can ever read. Though Silapadikaram has lot of borrowed elements from Sangam poetry, it is a great work since it has embedded the greatness of the Sangam poetry in the story of Kovalan and Kannagi.  I was reading the Forest book (Aranya Kandam) of Kamba Ramayana , Rama , Sita and Lakshmana are walking along the banks of river Godavari and the river seeing their plight of roaming around in the forest cries. I have read a similar motif in Silapadikaram where river Vaigai sensing the danger  that Kovalan and Kannagi would face in Madurai, cries thinking about their fate. I surely don’t know how much of an inspiration Kamban had from Silapadikaram , but the motif is really striking. I have given you verses and translation from Kambaramayanam and Silapadikaram.

“வையை ஆற்றின் காட்சி”

குரவமும், வகுளமும், கோங்கமும், வேங்கையும்,
மரவமும், நாகமும், திலகமும், மருதமும்,
சேடலும், செருந்தியும், செண்பக ஓங்கலும்,
பாடலம்-தன்னொடு பல் மலர் விரிந்து;
குருகும், தளவமும், கொழுங்கொடி முசுண்டையும்,
விரி மலர் அதிரலும், வெண் கூதாளமும்,
குடசமும், வெதிரமும், கொழுங் கொடிப் பகன்றையும்,
பிடவமும், மயிலையும், பிணங்கு அரில் மணந்த
கொடுங் கரை மேகலைக் கோவை யாங்கணும்
மிடைந்து, சூழ்போகியஅகன்று ஏந்து அல்குல்:
வாலுகம் குவைஇய மலர்ப் பூந் துருத்தி,
பால்புடைக் கொண்டு, பல் மலர் ஓங்கி,
எதிர் எதிர் விளங்கிய கதிர் இள வன முலை:
கரைநின்று உதிர்த்த கவிர் இதழ்ச் செவ் வாய்:
அருவி முல்லை அணி நகைஆட்டி-
விலங்கு நிமிர்ந்து ஒழுகிய கருங் கயல் நெடுங் கண்:
விரை மலர் நீங்கா அவிர் அறல் கூந்தல்;
உலகு புரந்து ஊட்டும் உயர் பேர் ஒழுக்கத்துப்
புலவர் நாவில் பொருந்திய பூங்கொடி-
வையை என்ற பொய்யாக் குலக்கொடி-
தையற்கு உறுவது தான் அறிந்தனள் போல்,
புண்ணிய நறு மலர் ஆடை போர்த்து,
கண் நிறை நெடு நீர் கரந்தனள், அடக்கி-
புனல் யாறு அன்று; இது பூம் புனல் யாறு!ஒ என,
அன நடை மாதரும் ஐயனும் தொழுது;

The Vaigai river, daughter of the sky, wanders ever on the tongues of poets, who sing the generous gifts she bestows on the land she has blessed. Most cherished possession of the Pandya Kingdom, she resembles a noble and respected maiden. Her dress is worven of all the flowers that fall from the date tree,the vakulam,the kino,the white kadamba,the gamboge,the tilak,the jasmine,the myrobalan, the pear tree,the great champak, and the saffron plant. The broad belt she wears low around her hips is adorned with lovely flowers of kuru and golden jasmine, mixed with the mushundai’s thick Lianas,the wild jasmine,the convolvulus,the bamboo,the volubilis,the pidavam, and Arabian jasmine. The sandbanks,edged by tress in blossom, are her youthful breasts. Her red lips are the trees that spread their red petals along the shore. Her lovely teeth are wild jasmine buds floating in the stream. Her long eyes are the carp, which playing in water,appear and vanish like a wink. Her tresses are the flowing waters filled with petals.

As if she knew the sad fate that lay in store for young Kannagi, the Vaigai had put on her best veil made of precious flowers, and could not hold back the tears that filled her eyes. After passing along narrow paths through the woods, Kannagi and Kovalan reached the bank of the river. Both cried out in wonder:

“This is not a river but a stream in blossom.”

Poet : Ilango Adikal

Translated by Alian Danielou

கோதாவரியின் தோற்றம்
2829.       புவியினுக்கு அணியாய், ஆன்ற
பொருள் தந்து, புலத்திற்று ஆகி,
அவி அகத் துறைகள் தாங்கி,
ஐந்திணை நெறி அளாவிச்
சவி உறத் தௌதந்து, தண் என்று
ஒழுக்கமும் தழுவிச் சான்றோர்
கவி எனக் கிடந்த கோதா
வரியினை வீரர் கண்டார்.

2830.       வண்டு உறை கமலச் செவ்வி
வாள் முகம் பொலிய வாசம்
உண்டு உறை குவளை ஒண் கண்
ஒருங்கு உற நோக்கி ஊழின்
தெண் திரைக் கரத்தின் வாரித்
திரு மலர் தூவிச் செல்வர்க்
கண்டு அடி பணிவது என்னப்
பொலிந்தது கடவுள் யாறு.

2831.       எழுவுறு காதலால் இங்கு
இரைத்து இரைத்து ஏங்கி ஏங்கிப்
பழுவ நாள் குவளைச் செவ்விக்
கண் பனி பரந்து சோர,
வழு இலா வாய்மை மைந்தர்
வனத்து உறை வருத்தம் நோக்கி,
அழுவதும் ஒத்ததால், அவ்
அலங்கு நீர் ஆறு மன்னோ.

2829

And the heroes saw the river Godavari

which was like the poem of the great poets,

a sublime ornament on earth

with fields of profound wealth

and its episodes that are watering places

fro rescue form heat, with its flow

through the five landscapes of poetry,

clear and lovely and sweetly running

2830

With her bright face glittering, gracious

as lotus where the bees gather

and glowing eyes of her water lilies

that absorb and hold fragrance

while her hands, the clear waves,

one after another , were picking up and scattering

beautiful flowers, the holy river shone

as if blowing at the noble sight of them.

2831

And O river seemed to cry out ,

cry out and grieve and grieve

with risen love, as if moving the water

were shedding cool drops of tears

spreading from her lovely eyes

of newly open water lilies that had to see

this sadness,those young men who were honest

and faultless living in the forest.

Poet : Kamban

Translated by George L. Hart and Hank Heifetz

Please post your comments.

Here is the link for my orkut community for this blog http://www.orkut.com/Community.aspx?cmm=49797549&refresh=1

Stumble It!