Beautiful description of Madurai from Silapadikaram

Silapadikaram is one of the most poetic epic . It is the most poetic book I have ever read. This piece ,is one of the best example .

Situation:

Kovalan and Kannagi are moving to Madurai . They are on long walk from Puhar. They are accompanied by Jain nun Kavunthi Adigal. They are now close to Madurai and settle in the near by village for the night.Kovalan borrows a lute called shengotti and starts singing with the bards singing in praise of Durga the goddess.

“மதுரைப் பதிக்கு இன்னும் எஞ்சியுள்ள வழி பற்றிப் பாணரிடம் கோவலன் வினாவுதலும், அவர் விடை பகர்தலும்”

கூடல் காவதம் கூறுமின் நீர்ஒ என-
காழ் அகில் சாந்தம், கமழ் பூங் குங்குமம்,
நாவிக் குழம்பு, நலம் கொள் தேய்வை,
மான்மதச் சாந்தம், மணம் கமழ் தெய்வத்
தே மென் கொழுஞ் சேறு ஆடி; ஆங்கு,
தாது சேர் கழுநீர், சண்பகக் கோதையொடு,
மாதவி, மல்லிகை, மனை வளர் முல்லைப்
போது விரி தொடையல் பூ அணை பொருந்தி;
அட்டில் புகையும், அகல் அங்காடி
முட்டாக் கூவியர் மோதகப் புகையும்,
மைந்தரும் மகளிரும் மாடத்து எடுத்த
அம் தீம் புகையும், ஆகுதிப் புகையும்,
பல் வேறு பூம் புகை அளைஇ; வெல் போர்
விளங்கு பூண் மார்பின் பாண்டியன் கோயிலின்
அளந்து உணர்வு-அறியா ஆர் உயிர் பிணிக்கும்
கலவைக் கூட்டம் காண்வரத் தோன்றி;
புலவர் செந் நாப் பொருந்திய நிவப்பின்
பொதியில் தென்றல் போலாது, ஈங்கு,
மதுரைத் தென்றல் வந்தது; காணீர்!
நனி சேய்த்து அன்று அவன் திரு மலி மூதூர்;
தனி, நீர் கழியினும் தகைக்குநர் இல்ஒ என-

“Do you not feel the southern breeze blowing from the city and bringing us the mixed fragrance of sacred black akil and sandalwood? This breeze comes here laden with the odors of saffron,chives,sandal paste, and musk.On its way it may have wandered near newly opened buds of sweet water lilies pouring out their abundant pollen;or trailed among champaks in bloom, or lost its way in groves of jasmine and madhavi, or caressed the buds of garden mullai. It brings us the smell of good food,for it went through the fumes of big bazaars,where pan cakes are fried in countless little stalls. It brings with it a heavy odor from the terraces where men and women crowd close together.It is thick with smoke of sacrifices and many other pleasing smells.It blows through the palace of great Pandya king,who wears on his broad chest a chain of gold that the king of the gods once gave him.This breeze that carries strange and varied smells about the country is very different from the other wind that blows from the Podiyil hill,whose glory was sung by faultless lounges of Tamil bards.The wealthy city is not far off, and you need have no fear.Even if you go there alone , you will meet no danger on your way.”

Book 2 – Madurai Kandam

13 Puranceriirutta kaadai(The neighborhood of Madurai)

Poet : Illango Adigal

Translated by Alain Danielou

Please leave your comments.

Here is the link for my orkut community for this blog http://www.orkut.com/Community.aspx?cmm=49797549&refresh=1