#MeToo – Do not touch me! Narrinai 350

#MeToo is trending for the past few days. The case of taking advantage by people in power, people in anonymity is not a new age activity. These have been for ages.

This is the time when Indian courts are debating about Martial rape and Indian government arguing case of husbands taking advantage of their position of strength in society and physical strength should not be considered a case of rape.

The post looks at the wisdom and view of women of 2000 years ago.  There is generally view that Tamil culture holistically follows ‘Kal aanalum Kanavan pul aanalum purshan’ (whatever happens husband is your lord) or Kannagi, who accepted her husband and defended him even though he left her for another women. But many poems in Sangam literature, illustrate frustrations of women when Husband/lover digress from their love life and go behind other women. Beauty of Sangam literature is all these come through from a women’s point of view.

In this poem we see Thalaivan comes home after having fiesta with harlots. Undercurrent seems to be he is been away for while or very openly playing around with harlots till he his mocked at by people who know him. So he returns home to join his wife for the night.  Thaliavi doesn’t like to be touched by a man who has no love for her. Does it matter if he is your husband? There is no moral dilemma here for her, she doesn’t want to be touched by man who doesn’t love her even if he is her husband. And she very well knows if she lets him near her, he would use his brute force to get what he wants. She takes a clear stand here enough is enough even if my traditional beauty i.e. acham, madam, payarpu etc. is going to be lost by not serving my husband, I don’t care. I am not letting a man who is not love with me touch me.

This again why Sangam literature is a universal literature and why Tamil is called Kanni Tamil. The emotions treated in these poems are still relevant. More often then not these ancient voice sound more modern then our current views. This is why reading our ancient literature need not be a waste of time.

——————————————————————————————————
Follow Karka Nirka Blog in

Facebook – http://www.facebook.com/pages/Karka-Nirka/353094691592

Twitter – https://twitter.com/KarkaNirka

——————————————————————————————————

350 மருதம் – பரணர்

தலைமகள் ஊடல் மறுத்தாள் சொல்லியது

வெண்ணெல் அரிநர் தண்ணுமை வெரீஇ

பழனப் பல் புள் இரிய கழனி

வாங்கு சினை மருதத் தூங்குதுணர் உதிரும்

தேர் வண் விராஅன் இருப்பை அன்ன என்

தொல் கவின் தொலையினும் தொலைக சார

விடேஎன் விடுக்குவென்ஆயின் கடைஇக்

கவவுக் கை தாங்கும் மதுகைய குவவு முலை

சாடிய சாந்தினை வாடிய கோதையை

ஆசு இல் கலம் தழீஇயற்று

வாரல் வாழிய கவைஇ நின்றோளே

Drumming during the harvesting of paddy

makes the Birds flee from the fields

to the branches of the Marthu tree

bending its branches and

causing the cluster of flowers

swaying on them to fall

in Irupai the city of Viraan

who gifts chariots (to bards)

Even if I have to lose my traditional beauty

like that of Irupai

Let it be.

I will not let you near me,

If I allow you to do so

Your hands would embrace me

to its desire through force.

Your chest has withered flowers and powdered sandal

from the plump breast (of courtesans/ prostitutes by hugging them)

making you look like a discarded vessel

Don’t think of coming near me!

Let the women who embrace you live long!

Poet: Paranar

Translated by Palaniappan Vairam Sarathy

வெண்ணெல் அறுக்கும் பொழுது கொட்டப்படும் முரசு ஓசைக்கேட்டு
அச்சத்தில் வயலில் உள்ள பறவைகள் பறந்து மருத மரத்தின் கிளைகளை சென்றடையும்.
இப்பறவைகளின் பாரத்தினால் கிளைகளில் தொங்கும் பூக்கள் உதிர்ந்து கொட்டும். இத்தகைய அழகைக்கொண்டது, தேரை கொடைக்கொடுக்கும் விராஅன் மன்னனின், இருப்பை நகரம் !
அத்தகைய சிறப்பு மிக்க இருப்பை நகரத்தைப்போல் உள்ள என் தொன்மையான அழகு தொலைந்தாலும் தொலையட்டும், நான் உன்னை என் பக்கம் நெருங்க விடமாட்டேன், நெருங்க விட்டால் நீ உன் வலிமையை பயன்படுத்தி உன் கையினால் என்னை உன் ஆசைக்கு இரையாகக் கொள்வாய்.
நீ வேசிகளைக் கட்டியணைத்ததால் உன் மார்பில் உதிர்ந்தப்பூக்களும், சந்தனமமும் ஒட்டிக்கொண்டுடிருக்கின்றன , நீ தூக்கி எறியப்பட்ட பாத்திரத்தைப்போல் தோன்றுகின்றாய்!
என் பக்கம் வராதே!
உன்னை தழுவியப் பெண்கள் வாழ்க !

Drumming usually signifies gossips in Sangam literature. Thaliavan running away from harlots on fear of rebuke from his folks to his house and there by destroying the peace of his wife is compared the birds scared away by the drum, going to Marutham branches and by their weight causing the flowers on the branches to fall down. Ancient beauty might signify much more than physical beauty. She is ready to sacrifice the traditional attributes considered to be beauty but doesn’t want to be molested by a husband who has even slightest regard for her returning without care from harlots to spend rest of the night with her.

There some commentators who interpret this poem as the lady had too much love for him, eve though he hastes him for going to prostitutes, if she allows him near her out her love for him she will hug him.  But the poem to me is very clear on her hate for her husband by calling him a discarded vessel. Even these conservative commentaries is a way of upholding traditional values and muting the voice of the affected. Though written by a man, the poem at some level has a voice of women who wants to debunk the traditional views and stand up for her own right.

One more poem where Thalaivi expounds her philosophy of why copulation is strict no go when there is no love – https://karkanirka.org/2008/10/06/narrinai-174/

---

Reference:

Narrinai – Central institute of classical Tamil

Narrinai – Narayanaswami Iyer Urai

Tamil Lexicon – University of Madras

Learn Sangam Tamil

---

 

350. மருதம்

வெண்ணெல் அரிநர் தண்ணுமை வெரீஇ,

White – paddy/grain – those cutting – drum – afraid

பழனப் பல் புள் இரிய, கழனி

Paddy field – many – bird – scare away/flee – paddy field

வாங்கு சினை மருதத் தூங்குதுணர் உதிரும்

Bend- branch – arjuna tree- rest/hang – cluster of flowers – fall

தேர் வண் விராஅன் இருப்பை அன்ன, என்

Chariot – charity – Viraan – Irupai city – alike – my

தொல் கவின் தொலையினும் தொலைக! சார

Traditional- beauty- lost-although -let it get lost!  To come near

விடேஎன்: விடுக்குவென்ஆயின், கடைஇக்

Not allow –I allow – if, proceed

கவவுக் கை தாங்கும் மதுகைய குவவு முலை

Desire/embrace – hand – carry/hold/bear/press/hold – strength – plump/round/large – breast

சாடிய சாந்தினை; வாடிய கோதையை;

Powdered/crushed – sandal – dried/faded/withered – garland worn by women

ஆகில் கலம் கழீஇ அற்று;

Happen – vessel – discarded – quality/nature

வாரல்; வாழிய, கவைஇ நின்றோளே!

Don’t come – long live – embrace – she who stood

My version:

 

Conservative commentary:

வெள்ளிய நெற்கதிரை அறுக்கும் மள்ளர் முழங்குகின்ற தண்ணுமைக்கு அஞ்சி வயலிலுள்ள பலவாகிய புள்ளினமெல்லாம் இரிந்தோடிச் செறிதலால்; வயலின்மீது தாழ்ந்து வளைந்த கிளையையுடைய மருதமரத்தே தூங்குகின்ற பூங்கொத்துகள் உதிராநிற்கும்; இரவலர்க்குத் தேர் கொடுக்கும் வண்மையுடைய (விராஅன்) என்னும் கொடைவள்ளலின் ‘இருப்பையூர்’ போன்றஎனது பழைய அழகெல்லாம் கெடுவதாயினுங் கெடுக என்னருகில் நீ நெருங்குமாறு விடுவேனல்லேன் அங்ஙனம் விடுகிற்பேனாயின்  என்வாயினால் நின்னை விலக்கப்பட்டும் என் அகத்திடுகைகள் நின்னை வல்லே அணைத்து முயங்காநிற்கும்  நீதானும் வலிமையுடைய குவிந்த பரத்தையின் கொங்கையினாலே சாடப்பட்ட சந்தனத்தையுடைய அவள் குழைய முயங்கலாலே துவண்டு வாடிய மாலையையுடையை  ஆதலால் நின்னைத் தீண்டுதல் கலங்கழித் தெறிந்த தாழி முதலியவற்றைத் தீண்டிய அத்தன்மையதாகும்  அதனால் என் மனையின்கண்ணே வாராதே கொள் பரத்தை நின்னொடு நெடுங்காலம் வாழ்வாளாக!