Master piece from Silapadigaram – Kovalan – Kannagi Wedding night

I have cleaned up one of my very old post. This is one of the most beautiful poem describing women’s beauty. Kovalan and Kannagi get married. It is an arranged marriage and both hail from wealthy families. One of my older posts(Silapadigaram Part 1) describes their marriage. This one of the first poems which inspired me to start my blog.  Kovalan during his wedding night with Kannagi describes her beauty. The poem is so beautifully written you get doubt whether a Jain saint has written this poem.

——————————————————————————————————
Follow Karka Nirka Blog in

Facebook – http://www.facebook.com/pages/Karka-Nirka/353094691592

Twitter – https://twitter.com/KarkaNirka

——————————————————————————————————

தீராக் காதலின் திரு முகம் நோக்கி,

கோவலன் கூறும் ஓர் குறியாக் கட்டுரை:

When Kovalan was satiated by love’s pleasures,he looked fondly at the radiant face of his new bride,and said tenderly:

” கண்ணகியின் நலத்தைக் கோவலன் பாராட்டுதல ”
” அவயவங்களின் அருமையைப் புகழ்தல் “

 

‘ குழவித் திங்கள் இமையவர் ஏத்த
அழகொடு முடித்த அருமைத்து ஆயினும்,
உரிதின் நின்னோடு உடன் பிறப்பு உண்மையின்,
பெரியோன் தருக – திரு நுதல் ஆக என:
அடையார் முனை அகத்து அமர் மேம்படுநர்க்குப்
படை வழங்குவது ஓர் பண்பு உண்டு ஆகலின்,
உருவிலாளன் ஒரு பெரும் கருப்பு வில்
இரு கரும் புருவம் ஆக ஈக்க :
மூவா மருந்தின் முன்னர்த் தோன்றலின்,
தேவர் கோமான் தெய்வக் காவல் –
படை நினக்கு அளிக்க – அதன் இடை நினக்கு இடை என:
அறுமுக ஒருவன் ஓர் பெறும் முறை இன்றியும்,
இறும் முறை காணும் இயல்பினின் அன்றே –
அம் சுடர் நெடு வேல் ஒன்றும் நின் முகத்துச்
செங் கடை மழைக் கண் இரண்டா ஈத்தது ?

“Beloved!To appear more handsome before the gods,

Shiva adorned his brow with the fair crescent of the moon,

but he lost this crown when the moon became your pale forehead.

This limbless god of Love gave up his bow to make your dark eyebrows,

for is it not the law of war that

the victor takes his weapon from the vanquished? 

Leaving the gods at the mercy of demons,

Indra their king gave up his double trident thunderbolt,

that your waist might wrought from its steel,

for you are treasure rarer than life of immortals.

Against his nature,the beauteous young Murugan,

the six faced god of War,

gave up his fiery arrowheads so that your long eyes

with their blood-red inner corners might frighten away

the dark clouds of your hair.”

“கண்ணகியின் சாயலையும் நடையையும் மொழியையும் புகழ்தல்”

 

மா இரும் பீலி, மணி நிற மஞ்ஞை, நின்
சாயற்கு இடைந்து, தண் கான் அடையவும்;
அன்னம், நல் – நுதல்! மெல் நடைக்கு அழிந்து,
நல் நீர்ப் பண்ணை நளி மலர்ச் செறியவும்;
அளிய – தாமே, சிறு பசுங் கிளியே –
குழலும், யாழும், அமிழ்தும் குழைத்த நின்
மழலைக் கிளவிக்கு வருந்தின ஆகியும்,
மட நடை மாது! நின் மலர்க் கையின் நீங்காது
உடன் உறைவு மரீஇ ஒருவா ஆயின:

“Shamed by your complexion,

the peacock ran into the woods to hide his jeweled robes.

Radiant maiden, your sinuous walk

so shamed the swan that now

she stays hidden among the cool lotuses in the ponds.

To hear your voice,soft as as ancient harp(yal)

and sweeter than nectar,

the green parrot keeps silent.

Woman of noble gait,he perches,drunk with pleasure,

on the flower of your hand.”

“கண்ணகியை அணிசெய்வித்தலும் வேண்டுமோ என்று கோவலன் கூறுதல்”

 

நறு மலர்க் கோதை ! நின் நலம் பாராட்டுநர்
மறு இல் மங்கல அணியே அன்றியும்,
பிறிது அணி அணியப் பெற்றதை எவன்கொல்?
பல் இருங் கூந்தல் சில் மலர் அன்றியும்,
எல் அவிழ் மாலையொடு என் உற்றனர்கொல்?
நான நல் அகில் நறும் புகை அன்றியும்,
மான் மதச் சாந்தொடு வந்ததை எவன்கொல்?
திரு முலைத் தடத்திடைத் தொய்யில் அன்றியும்,
ஒரு காழ் முத்தமொடு உற்றதை எவன்கொல்?
திங்கள் முத்து அரும்பவும், சிறுகு இடை வருந்தவும்
இங்கு இவை அணிந்தனர்; என் உற்றனர்கொல்?

“O girl with blossom-scented hair,

the weight of jewels and the art of your maids

add nothing to your loveliness.

Save for those few flowers in your hair,

what need have you of these heavy garlands?

why anoint with musk these tresses

that the humble myrrh makes fragrant?

why these ropes of pearls when your breast

are already traced with arabesques of sandal paste ?

A foolish vanity has laden you with ornaments

that bend your too frail waist and bring these tear

like pearls of perspiration to your tender brow.”

“காதல் மொழிகள்”

 

மாசு அறு பொன்னே! வலம்புரி முத்தே!

காசு அறு விரையே! கரும்பே! தேனே!
அரும் பெறல் பாவாய்! ஆர் உயிர் மருந்தே!
பெருங்குடி வாணிகன் பெரு மட மகளே!
மலையிடைப் பிறவா மணியே என்கோ?
அலையிடைப் பிறவா அமிழ்தே என்கோ?
யாழிடைப் பிறவா? இசையே என்கோ?
தாழ் இருங் கூந்தல் தையால்! நின்னைஒ-என்று
உலவாக் கட்டுரை பல பாராட்டி,
தயங்கு இணர்க் கோதை – தன்னொடு தருக்கி,